IP به دو دسته‌ی کلی Valid و Invalid تقسیم می‌شود:

• به IP که بشود روی یک سیستم ست کرد Valid می‌گوییم.

• به IP که نشود روی یک سیستم ست کرد Invalid می‌گوییم.

به طور کلی دو نوع IP Invalid وجود دارد(IP اول و آخر یک شبکه)

یکی IP Network :
مثلا:
192.168.1.0/24
و دیگری IP Broadcast :
مثلا:
192.168.1.255/24

*غیر از این دو، همه‌ی IP ها Valid هستند*

و اما از نظر ارزش به دو گروه تقسیم می‌شوند:

Public و Private

Public: همان IP های یونیک هستند و در دنیای اینترنت بیشتر معنا پیدا می‌کنند(تمام IP Public ها Valid هستند)

Private:همان IP هایی هستند که در شبکه های Local استفاده می‌کنیم(هم شامل IP Valid و هم IP Invalid می‌باشد)

استاندارد رنج IP که توسط مراجعی مانند IETE و ICANN نظارت می‌شود، برای IP Private از قرار زیر است:

10.0.0.0/8 در رنج: 10.0.0.0 الی 10.255.255.255
172.16.0.0/12 در رنج: 172.16.0.0 الی 172.31.255.255
192.168.0.0/16 در رنج: 192.168.0.0 الی 192.168.255.255

و غیر از این رنج ها، بقیه به عنوان public استفاده می‌شوند.

در مبحث IP دو مفهوم دیگر هم وجود دارد به نام Static و DHCP که روش IP دادن به Device می‌باشد. مفهوم Static در حقیقت دادن IP ثابت و همیشگی به یک سیستم است که با ریست و یا روشن-خاموش شدن تغییری نخواهد کرد و مفهوم dhcp در حقیقت IP گرفتن Device به صورت اتوماتیک از شبکه می‌باشد که ثابت نبوده و با هر بار ریست کردن و یا خاموش-روشن کردن IP تغییر خواهد کرد.