آنتن هایی که بر روی یک دکل نصب شده­ اند در عملکرد همدیگر تاثیر می­گذارند. چنانچه طراحی و نحوه چیدن این آنتن ­ها طوری باشد که اثر نامطلوب را به حداقل ممکن کاهش دهد، گفته می شود بین آنتن ­ها (مثلا آنتن های فرستنده و گیرنده مربوط به تکرارکننده ­ها) ایزولاسیون ایجاد کرده ­ایم و هر قدر میزان این ایزولاسیون بیشتر باشد شرایط مطلوب­تر خواهد بود. عواملی که باعث افزایش میزان ایزولاسیون بین آنتن های فرستنده و گیرنده می شود عبارتنداز :

۱– وجود فاصله فرکانسی بین فرکانس کاری آنتن­ ها

وجود فاصله فرکانسی بین فرکانس کاری آنتن ها موجب افزایش ایزولاسیون می­شود. به عنوان مثال چون محدوده فرکانسی HB و LB فاصله ی زیادی نسبت به همدیگر دارند در صورت نصب آنتن های مربوط به این دو رنج بر روی یک دکل با رعایت حداقل فاصله فیزیکی به اندازه دو متر تاثیر چندانی بر همدیگر ندارند.

۲– ایجاد فاصله فیزیکی بین آنتن های نصب شده بر روی یک دکل

در صورت نبود فاصله فرکانسی می ­توان از این روش برای ایجاد ایزولاسیون استفاده کرد. هنگام نصب آنتن‌هایی که در یک باند کار می­کنند (مثلا دو آنتنی که در باند LB کار می­کنند) باید به این موضوع اهمیت فوق‌ العاده ای بدهیم و با ایجاد فاصله عمودی یا افقی میزان اثر گذاری انتشار یک آنتن روی آنتن دیگر را به حداقل ممکن کاهش دهیم تا ایزولاسیون به حداکثر ممکن برسد.

در فرکانس­ های حدود ۱۶۰ مگاهرتز که فرکانس HB می­باشد، برای ایجاد ایزولاسیون ۴۶dB، فاصله­ ی ۵/۵ تا ۶ متر ایجاد می­شود. با توجه به اینکه توان تلفاتی بین فرستنده و گیرنده با مجذور فرکانس ارتباط مستقیم دارد، این تلفات در HB بیشتر است و میزان ایزولاسیون افزایش می ­یابد.

۳- ایجاد اختلاف در جهت پلاریزاسیون بین دو آنتن فرستنده و گیرنده

استفاده از پلاریزاسیون های متفاوت برای آنتن های مجاور هم باعث می­شود که امواج منتشر شده از یک آنتن توسط آنتن دیگر دریافت نشود و این موجب کاهش تاثیر این دو آنتن بر همدیگر می­ شود. برای این­کار جهت پلاریزاسیون آنتن فرستنده را برعکس می­ بندیم. با این­ عمل میزان ایزولاسیون به شدت افزایش یافته و اثر کوپلاژ فرستنده روی گیرنده کاهش می­یابد.

در نصب آنتن ها بر روی یک دکل رعایت نکات زیر الزامی می باشد

1. به خاطر صاعقه پایه آنتن ها پایین تر از سر دکل نصب شوند (۵۰ سانتیمتر).

2.  پایه دکلها ارت شود.

3. از برق گیر بر روی دکلها استفاده شود.